Του Αντιστρατήγου(εα) Λάμπρου Τζούμη
 
Αυτές τις μέρες τον Δεκ. του 1944 αδελφικό αίμα χυνόταν στους δρόμους της Αθήνας λόγω της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και των κυβερνητικών δυνάμεων. Η σύγκρουση αυτή μέχρι το 1989 ονομαζόταν συμμοριτοπόλεμος. Έκτοτε άλλαξε ονομασία και λέγεται «εμφύλιος» για να μην αισθάνονται ότι υποτιμούνται οι «αγωνιστές» της αριστεράς, αφού παρομοιάζονται οι ανταρτικές ομάδες ως ληστρικές συμμορίες και οι αντάρτες ως συμμορίτες. Το ΚΚΕ μέχρι σήμερα ισχυρίζεται ότι για τα γεγονότα του Δεκ. 1944 αφορμή αποτέλεσε η αστυνομική βία απέναντι στη λαϊκή εξέγερση. Ποτέ δεν τόλμησε να ψελλίσει τη γλώσσα της ιστορικής αλήθειας ότι ήταν μια προσχεδιασμένη ενέργεια για την έναρξη του «εμφυλίου» και την υλοποίηση των σχεδίων της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Μόσχας τη δεδομένη χρονική στιγμή και οι ηγέτες του ΚΚΕ έχοντας ενστερνιστεί απόλυτα την αρχή του προλεταριακού διεθνισμού, εφάρμοσαν τις εντολές της.
Ο Δημήτρης Βλαντάς ηγετικό μέλος του ΚΚΕ, στο βιβλίο του «Εμφύλιος πόλεμος», γράφει: «Μας επιβλήθηκε ο ανταρτοπόλεμος από την τότε ρωσική ηγεσία. Δεν ήθελε να νικήσουμε αλλά να χρησιμοποιηθεί ένας σποραδικός ανταρτοπόλεμος στην Ελλάδα προς εξυπηρέτηση ιδιοτελών ρωσικών συμφερόντων».
Αναλυτικά τα γεγονότα έχουν ως εξής :
Τον Οκτ. του 1944 ενώ ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του συναντήθηκαν στη Μόσχα ο Ιωσήφ Στάλιν και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ. Η συνάντηση αυτή κατέληξε σε συμφωνία, γνωστή ως συμφωνία της «χαρτοπετσέτας», σχετικά με τη διαίρεση της νοτιοανατολικής Ευρώπης σε σφαίρες επιρροής. Ο Τσώρτσιλ στην αυτοβιογραφία του, έγραψε : «Ας τακτοποιήσουμε τις υποθέσεις μας στα Βαλκάνια… Έγραψα σε μια κόλλα χαρτί, Ρουμανία: Ρωσία 90% – άλλοι 10%, Ελλάς: Μεγάλη Βρετανία (Με τη συμφωνία των ΗΠΑ) 90%, άλλοι 10%, Γιουγκοσλαβία 50%…. Έσπρωξα το χαρτί μπρος στον Στάλιν. Επεκράτησε μια μικρή σιγή και κατόπιν πήρε ένα μπλε μολύβι, έκαμε στο χαρτί ένα χονδρό σήμα συμφωνίας, και κατόπιν το επέστρεψε.».
Λίγους μήνες μετά, τον Φεβ. του 1945 ο διαμοιρασμός αυτός επιβεβαιώθηκε στη Γιάλτα με την ομώνυμη συμφωνία κατά τη συνάντηση Ρούζβελτ, Στάλιν και Τσώρτσιλ. Μια μέρα μετά τη συνθήκη της Γιάλτας στις 12 Φεβ. 1945, οι ηγέτες του ΚΚΕ Γιώργος Σιάντος, Ηλίας Τσιριμώκος, Δημήτρης Παρτσαλίδης και ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης, υπογράφουν τη συμφωνία της Βάρκιζας. Το ΚΚΕ στις 15 Φεβ. 45, μέσω του Ριζοσπάστη δηλώνει: «Τη σύγκρουση των Άγγλων και των δυνάμεων του ΕΛΑΣ τη θεωρούμε ως ατυχή σύγκρουση που πέρασε και θα ξεχαστεί. Μα αν οι σύμμαχοι αποφάσισαν να διατηρήσουν αγγλικό στρατό, εμείς λέμε ότι αυτό είναι το συμφέρον και της Ελλάδας.»
Παράλληλα κατά παράβαση της συμφωνίας της Βάρκιζας και ενώ το αίμα ακόμα ήταν νωπό στους δρόμους της Αθήνας από τα Δεκεμβριανά, ο περισσότερος και καλύτερος οπλισμός του ΕΛΑΣ στέλνεται στο Μπούλκες, μαζί με τα πλέον μαχητικά και αφοσιωμένα στελέχη του ΚΚΕ.
Γιατί λοιπόν αφού ο κόσμος είχε ήδη μοιρασθεί από τη Συμφωνία της Μόσχας το 1944 και της Γιάλτας το 1945 οδηγηθήκαμε στα Δεκεμβριανά και στον «εμφύλιο»; Γιατί οι ηγέτες του ΚΚΕ υπέγραψαν τη συμφωνία της Βάρκιζας, ενώ παράλληλα προετοιμάζονταν για μελλοντικές επιχειρήσεις;
Η επίσημη άποψη του ΚΚΕ είναι πως τον «εμφύλιο» επέβαλλαν οι Άγγλοι συνεπικουρούμενοι από τη Δεξιά και ο ελληνικός λαός υπερήφανα αντιστάθηκε στο βρετανικό ιμπεριαλισμό. Τα ερωτήματα όμως που γεννούνται είναι πολλά. Γιατί να επιδιώξουν κάτι τέτοιο οι Άγγλοι και τι θα κέρδιζαν, αφού η Ελλάδα είχε ήδη εκχωρηθεί υπό την επιρροή τους; Γιατί σε όλη τη διάρκεια του Δεκ. 1944 και ενώ υποτίθεται ότι έγινε μια ωμή ιμπεριαλιστική επέμβαση από την Αγγλία σε βάρος του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού, οι Σοβιετικοί δεν έβγαλαν λέξη και δεν έκαναν καμία διαμαρτυρία; Οι ηγέτες της αριστεράς ποτέ δεν προσπάθησαν να κρύψουν την εξάρτησή τους από τη Μόσχα και ποτέ δεν ξέχασαν ότι ήταν διορισμένοι από την Κομμουνιστική Διεθνή. Ο Ζαχαριάδης μια από τις πιο αμφιλεγόμενες μορφές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας της αριστεράς και κεντρικό πρόσωπο στη διάρκεια του «εμφυλίου» στην Ελλάδα, διορίστηκε στην ηγεσία του ΚΚΕ από τον Μπέρια τον αρχηγό των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών επί Στάλιν, όπως αποκάλυψε ο Μάρκος Βαφειάδης. Ο Ζαχαριάδης στην 7η ολομέλεια του ΚΚΕ το 1950 δήλωσε: «Για μας οι υποδείξεις του Μπολσεβικικού Κομμουνιστικού Κόμματος είναι νόμος».
Στις αρχές Απρ. 1949 ο Ζαχαριάδης καλείται στη Μόσχα και ενώ ανακοινώνει με την επιστροφή του στα μέλη του ΚΚΕ την απόφαση του Στάλιν για «αναδίπλωση», όπως το περιγράφει ο κομμουνιστής Γιώργος Γούσιας στο βιβλίο του : «Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής αριστεράς», στις 4 Μαΐου ξαφνικά νέα εντολή δίνεται μέσω ασυρμάτου από τη Μόσχα «Συνεχίστε». Το να ομολογεί κάποιος ότι για το σταμάτημα ή τη συνέχιση του «εμφυλίου» αποφάσιζε ο Στάλιν, μόνο τιμητικό δεν είναι για την ηγεσία της ελληνικής αριστεράς. Όλες οι αποφάσεις που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της ταραγμένης αυτής περιόδου, υπήρξαν αποτέλεσμα σοβιετικών εντολών και υποδείξεων. Οι ηγέτες του ΚΚΕ πιστοί στην αρχή του παγκόσμιου προλεταριάτου, έσπευσαν να εκτελέσουν την ειδική αυτή αποστολή με υπερηφάνεια για την τιμή που τους έλαχε. Γι΄ αυτό και ο πατερούλης Στάλιν άνοιξε την αγκαλιά του στους αντάρτες του ΔΣΕ, μετά την ήττα που υπέστησαν και ο Ζαχαριάδης αρκέστηκε να δηλώσει, όπως ταιριάζει σε ιδεολόγους κομμουνιστές : «Εκπληρώσαμε το διεθνιστικό μας χρέος…» Ο «εμφύλιος» ξέσπασε γιατί αυτό εξυπηρετούσε τη Σοβιετική Ένωση. Ήταν μέσα στα σχέδια του Στάλιν και η ελληνική αριστερά αποτέλεσε το όργανο για την υλοποίηση των σχεδίων αυτών. Οι ηγέτες του ΚΚΕ δεν υπακούουν απλά αλλά προχωρούν ένα βήμα παραπάνω, πιστοί στις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού, φτάνοντας στα όρια της «εθνικής μειοδοσίας». Προσπαθώντας να πυκνώσουν τις τάξεις του ΔΣΕ με Σλαβομακεδόνες σε μια κρίσιμη φάση του αγώνα το 1949 φέρνουν στην επιφάνεια το «Μακεδονικό». Στην 5η ολομέλεια διακηρύσσουν : «Ο Μακεδονικός λαός θα βρει πλήρη εθνική αποκατάσταση του έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει».
Ποιος ήταν ο λόγος και τι εξυπηρετούσε τους Σοβιετικούς ο «εμφύλιος» πόλεμος στην Ελλάδα; Τις απαντήσεις τις δίνουν τα ίδια τα στελέχη του ΚΚΕ την περίοδο εκείνη. Ο Βασίλης Μπαρτζώτας βασικός συνεργάτης και υποστηρικτής του Νίκου Ζαχαριάδη, στο βιβλίο του «Ο Αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας», γράφει ότι ο Γκεόργκι Δημητρώφ, από τα ηγετικά στελέχη του διεθνούς κομμουνιστικού κόμματος με παγκόσμια φήμη, για τον οποίο γράφτηκε το γνωστό αντάρτικο τραγούδι «Μαύρα κοράκια», στο 6ο συνέδριο του Βουλγαρικού Κ.Κ. δήλωσε : «Δεν ξέρετε σεις οι Έλληνες κομμουνιστές, ότι παλεύοντας με το όπλο στο χέρι την κυβέρνηση της Αθήνας και τον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τι πολύτιμες υπηρεσίες προσφέρετε αντικειμενικά στις γειτονικές σας Λαϊκές Δημοκρατίες, ποια είναι η διεθνής σημασία της πάλης σας». Ο Κώστας Φιλίνης ιστορικό ηγετικό στέλεχος της αριστεράς, έγραψε: «Για το Δεκέμβρη και τον εμφύλιο ευθύνονται όλοι αδιακρίτως. Φταίει το ΚΚΕ και η ηγεσία του. Φταίει και το διεθνές κίνημα που έσπρωχνε προς τέτοια κατεύθυνση, όχι βέβαια για την κατάληψη της εξουσίας αλλά για να υπάρχει ο αντιπερισπασμός, για να είναι ελεύθερα τα χέρια για άλλη πολιτική στις ανατολικές χώρες».
Ο «εμφύλιος» λοιπόν και το αδελφικό αίμα που χυνόταν στην Ελλάδα, πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες σύμφωνα με τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ, στις Λαϊκές Δημοκρατίες και κατ΄ επέκταση στους Σοβιετικούς. Σε τι ακριβώς τους εξυπηρετούσε; Τα γεγονότα του Δεκ. ΄44, υποχρέωναν τις Βρετανικές Μεραρχίες να εγκλωβιστούν και να απασχολούνται με το ελληνικό ζήτημα, ενώ επέτρεπαν στις Σοβιετικές δυνάμεις να προελαύνουν προς το Βερολίνο. Οι Σοβιετικοί προκειμένου να «δηλώσουν» στους Άγγλους ότι ο Δεκέμβρης έληξε και το μοίρασμα της Μόσχας ισχύει, υπέδειξαν στην ηγεσία του ΚΚΕ την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, η οποία δεν είναι τυχαίο ότι συνέπεσε με τη συμφωνία της Γιάλτας. Η δίνη του «εμφυλίου» στην Ελλάδα έδωσε τη δυνατότητα στη Σοβιετική Ένωση να ενεργήσει απερίσπαστη στην εγκαθίδρυση της «δικτατορίας του προλεταριάτου», στις χώρες της Βαλκανικής και της Κεντρικής Ευρώπης. Παρείχε επίσης στη Μόσχα ένα σημαντικό προπαγανδιστικό όπλο για να καταγγείλει το βρετανικό και αμερικανικό ιμπεριαλισμό, ο οποίος προσπαθούσε να καθυποτάξει τα λαϊκά κινήματα και να της δώσει το άλλοθι που χρειαζόταν για να εγκαθιδρύσει τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως ισχυριζόταν. Αφού οι Βρετανοί επεμβαίνουν σε μια χώρα για να επιβάλλουν το καθεστώς που επιθυμούν, αυτό έδινε το δικαίωμα στους Σοβιετικούς να κάνουν το ίδιο. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που γινόταν ήταν η μετατροπή των χωρών αυτών σε δορυφόρους της Μόσχας και η επικράτηση της Σοβιετικής νομενκλατούρας.
Όλα τα προαναφερόμενα καταδεικνύουν ότι η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποίησε την Ελλάδα για πιόνι και το ΚΚΕ ήταν το όργανο για την ικανοποίηση των στόχων και των τυχοδιωκτικών σχεδίων της .